De grote geschiedenis van bruiloftringen is eigenlijk niet zo groot als je zou denken. De traditionele trouwring is eigenlijk maar een paar eeuwen oud. De oorsprong van de bruiloftring ligt waarschijnlijk in het oude Egypte, hoewel er ook bewijs is dat de bruiloftring al eeuwen voor Christus werd gedragen door volkeren in Mesopotamië. Het is moeilijk precies te zeggen wanneer de bruiloftring is ontstaan, maar we kunnen wel zeggen dat de bruiloftring een van de oudste symbool van liefde is.
De oudste bekende bruiloftringen dateren uit de Romeinse tijd. De Romeinen gebruikten ijzeren ringen als symbool van eeuwige liefde en trouw. De bruiloftring werd aan de ringvinger van de bruidegom gegeven en de bruid droeg de ring als een teken dat ze getrouwd was. De bruiloftring werd meestal na de ceremonie uitgedaan en bewaard als een aandenken.
De traditie van het geven van een bruiloftring aan de aanstaande echtgenoot is in de loop der eeuwen niet veranderd. De enige echt significante verandering is de materialen die worden gebruikt om de ring te maken. IJzer werd vervangen door goud en zilver en in de middeleeuwen werd de bruiloftring gemaakt van ivoor. Het was pas in de 19e eeuw dat de bruiloftring gemaakt werd van platina, een veel duurzamere metalen.De traditie van het geven van een bruiloftring is niet alleen beperkt tot de westerse wereld. De bruiloftring wordt ook in vele andere culturen gebruikt als een symbool van liefde en trouw. In China en Japan worden bruiloftringen gedragen door zowel de man als de vrouw.
De bruiloftringen in China en Japan zijn echter niet zo uitgebreid als de westerse bruiloftringen en zijn meestal eenvoudige gilveren ringen.De bruiloftring is dus een van de oudste en meest traditionele symbolen van liefde en trouw. De bruiloftring is een eeuwenoud symbool dat in vele culturen wordt gebruikt. De bruiloftring is een belangrijk onderdeel van de bruiloft en is een teken van eeuwige liefde en trouw.
